04/01/2565

Beautiful sea-before the end of the year-31-12-64-ทะเลสวย-ก่อนสิ้นปี

                 สวัสดีครับ   31 ธันวาคม 2564  วันหยุดพักผ่อน วันสิ้นปีที่จะต้องออกเดินทางไปเยี่ยมพ่อแม่และครอบครัว เพื่อเฉลิมฉลองในวันปีใหม่ แต่การเดินทางครั้งนี้ก็ต้องมีการเปลี่ยนแผน เพราะพี่ชายพาแม่มาเที่ยวที่ทะเลแถวจันทบุรีทำให้การเดินทางของผมต้องเปลี่ยนเส้นทางมาใช้ถนนเลียบชายหาย โดยเริ่มต้นที่บ้านเพ จังหวัดระยอง ออกเดินทางแต่เช้า ผ่านตลาดเพ มาถึงสวนสน  สถานที่พักผ่อนก็จอดรถชมทะเล มองเกาะเสม็ดในบรรยากาศของวันสิ้นปี ชมพระอาทิตย์กำลังขึ้น สักเล็กน้อย  สวนสนเป็นสถานที่พักผ่อน ขึ้นชื่อของจังหวัดระยอง วันหยุดจะมีนักท่องเที่ยวมาปูสื่อนักผ่อนมากมาย

หาดสวนสวนมองเกาะเสม็ด และพระอาทิตย์ขึ้น

หลังจากชมวิวทะเลหาดสวนสนจนพอใจแล้วก็ออกเดินทางไปต่อตามเส้นทางเลียบชายหาด ผ่านสวนสน ปากทางแกลง  หาดแหลมแม่พิมพื อนุสาวรีย์สุนทรภู่ จากนั้นเปลี่ยนไปใช้ถนนเลียบชายหาดชื่อ บูรพาชลทิศเดินทางไปเรื่อยจนแปดโมงเช้าก็พักกินข้าวเช้าที่หาดแหลมสน พร้อมชมวิวยามเช้าของทะเลไปด้วย แหลมสนอยู่ใกล้กับเรือรบหลวงประแสร์และทุ่งโปรงทอง สถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อของอำเภอแกลง จังหวัดระยอง


ทะเลแหลมสน ยามเช้า


ทานอาหารเช้าเรียบร้อยก็ออกเดินทางต่อไปตามถนนบูรพาชลทิศ มุ่งหน้าสู่ทะเลจันทบุรี หาดเจ้าหลาว ตั้ง GPS เรียบร้อยก็ขับรถชมวิวไปตามเส้นทางดังกล่าว จนถึงหาดเจ้าหลาว ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ก็ไปถึง หาดเจ้าหลาวช่วงเช้าน้ำขึ้นสูง ไม่มีหาดเลยมีแต่น้ำทะเลสวย ๆ มองไปสีฟ้างาม ลมแรงเย็นสบาย

ทะเลหาดเจ้าหลาว สีฟ้า สดใส สวยงาม

ยามเข้าลมเย็นสบาย


ด้วยความตั้งใจที่พี่ชายจะพาลูก ๆ มาเล่นน้ำทะเล  แต่มาถึงเป็นช่วงน้ำขึ้นจึงไม่มีที่เล่นน้ำได้ จึงมุ่งหน้าไปที่อ่าวคุ้งกระเบน เพื่อหาที่เล่นน้ำสำหรับเด็ก และที่นี่ก็สมใจมีหาดพอเล่นน้ำอยู่บ้าง ก็ปูเสื่อนั่งรอพี่และแม่มา ระหว่างรอก็ถ่ายรูปชมทะเลพักผ่อนสบาย ๆ  หากใครไปเที่ยวอ่าวคุ้งกระเบน นอกจากเล่นน้ำ ยังสามารถไปเดิมชม ท่องเที่ยวป่าชายเลนได้ด้วย

เด็ก ๆ เล่นน้ำที่อ่าวคุ้งกระเบน หน้าพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ 

หลังจากเล่นพักผ่อนทานอาหาร มีผู้คนมาปูสื่อท่องเที่ยวเยอะมาก และให้เด็กเล่นน้ำทะเลประมาณสองชั่วโมงก็ออกเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดฉะเชิงเทรา ต่อไป  การเดินทางครั้งนี้มีความสุขมากที่ได้ชมทะเลสวย ๆ และอีกทั้งยังได้พาแม่มาพักผ่อน ท่องเที่ยว ซึ่งนานจะมีสักครั้ง เพราะต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ นับเป็นความสุขที่เรียกว่ายิ่งใหญ่ทีเดียว...