ต่อจากนั้นห็ได้เดินทางด้วยรถตู้ ระยอง-ชลบุรี(สายใหม่) ซึ่งผมก็ใช้บริการสายนี้เป็นประจำ สิ่งที่ชอบคือ ออกตรงเวลา มีคนเท่าไหร่ก็เท่านั้น และก็ขับรถไม่เร็วมากเกินไป จนเดินทางมาถึงเฉลิมไทย ผมก็ลงที่นั้นและต่อมาที่แปดริ้ว รถตู้สายชลบุรี-แปดริ้วนี้ เป็นรถสายเอื้อเฟื้อเพื่อนร่วมทาง เพราะใครโบกก็ได้ไป แต่ผมโชคดีไดนั่งบาะหน้าถือว่าเป็นครั้งแรกของการขึ้นรถโดยสารเลยละที่ผู้ชายอย่างผมจะไดนั่งหน้าและก็มีนน้องนักศึกษาสาวคนหนึ่งขึ้นมานั่งข้างๆ หลังจากนั้นเธอก็อยู่กับ smart phone รุ่นหนึ่งที่วัยรุ่นกำลังนิยมกันตลอดระยะทางกว่า 30 กิโลเมตร พอมาถึง บขส ฉะเชิงเทรา เธอก็เก็บโทรศัพท์แล้วก็ลง แปลกจริงๆ ผมเองก็ลงเพื่อเดินทางต่อไปยังอำเภอที่ผมอยู่ ผมมองหารถตู้กลับบ้าน ไปถึงคิวคนขายก็บอกว่า เวลา 16-17.00 น. มีแต่รถบัสนะ ซื้อตั๋วเสร็จผมก็ไปรอ รอ รอ และรอ รอรถออกครับ ระหว่างรอก็มองเห็นรถไปอำเภออะไรไมรู้ แต่ดูเหมือนจะเป็นรถรุ่นเก่าหน่อย อาจจะไม่ค่อยได้เห็นบ่อยมาก ก็เลยถ่ายภาพมาระลึกความหลังผมเองก็เคยขี่รถแบบนี้มาตั้งแต่เป็นเด็ก รถพัดลมแดง ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก สมัยนี้เจอก็รถแอร์ ป1 แอร์ ป2 VIP First Class
คิวรถที่โดยสารข้าง บขส แปดริ้ว ที่พร้อมบริการครับ
หลังจากรอรถออกอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมง ก็เดินทางสู่พนมสารคาม ระหว่างทางจะต้องผ่านแม่น้ำบางประกง ผมก็คิดในใจว่าจะถ่ายภาพวิวแม่น้ำบางประกงมาแบ่งกันดู แต่ด้วยความเร็วของรถภาพที่ได้เลยเป็นแบบนี้ละครับ ถ่ายภาพด้วย โหมด Sketch ของ Camera360
ระหว่างทางก็หาถ่ายภาพวิวไปเรื่อย จนถึงบ้านครับ