แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ เรื่องเล่า แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ เรื่องเล่า แสดงบทความทั้งหมด

11/11/2567

นิทาน "ความกตัญญูของดวงใจกับพ่อตกยาก"

 ความกตัญญูของดวงใจกับพ่อตกยาก



       ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กสาวชื่อ "ดวงใจ" เธอเป็นเด็กที่ขยันและมีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ โดยเฉพาะต่อพ่อของเธอที่เป็นคนทำมาหากินอย่างหนัก แต่โชคร้ายที่พ่อของดวงใจมีอาการป่วยหนักและไม่สามารถทำงานได้เหมือนแต่ก่อน ทำให้บ้านที่เคยมีความสุขกลับเต็มไปด้วยความยากจน

ทุกวันดวงใจจะช่วยพ่อทำงานบ้านและหาอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อช่วยเหลือพ่อ แม้ว่าดวงใจจะยังเด็กแต่เธอก็ไม่เคยบ่นหรือท้อถอย เธอรู้ดีว่าพ่อทำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่อเลี้ยงดูเธอ ดังนั้นในยามที่พ่อไม่สามารถทำงานได้ เธอจึงพยายามทำทุกอย่างที่พอจะช่วยได้

       วันหนึ่ง ดวงใจตัดสินใจเดินไปที่ตลาดเพื่อขายดอกไม้ที่เธอปลูกเอง เพราะในบ้านไม่มีเงินพอจะซื้ออาหารมาให้พ่อกิน เธอเดินไปจนถึงตลาดที่มีผู้คนพลุกพล่าน แต่เมื่อลองขายแล้วกลับไม่มีใครสนใจซื้อดอกไม้ของเธอเลย ดวงใจรู้สึกท้อแท้แต่ก็ยังคงยิ้มให้กับตัวเองและคิดว่า "ถ้าฉันไม่พยายาม พ่อจะต้องอดทนมากขึ้น"

09/11/2567

นิทาน "ความกตัญญูของสามเณรจริงใจกับมารดาตกยาก"

นิทานความกตัญญูของสามเณรจริงใจกับมารดาตกยาก


       กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสามเณรน้อยชื่อ "สามเณรจริงใจ" ซึ่งบวชในวัดแห่งหนึ่งในหมู่บ้านที่สงบเงียบ สามเณรจริงใจเป็นเด็กฉลาด มีจิตใจดี และตั้งใจปฏิบัติธรรมทุกวัน แต่เบื้องหลังความสงบสุขในวัดนั้น สามเณรจริงใจมีแม่ที่ยากจนและต้องดิ้นรนทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพ


       แม่ของสามเณรจริงใจอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ ที่ผุพัง เพราะไม่มีทรัพย์สินหรือเงินทองมากพอที่จะซ่อมแซม ทุกเช้าหญิงชราจะตื่นแต่เช้าเพื่อเก็บผักขายในตลาด หวังว่าจะได้เงินพอซื้ออาหารเพียงน้อยนิดที่จะแบ่งกับเพื่อนบ้านที่ยากจนเช่นกัน

08/11/2567

นิทาน "ความดีของต้นสักกับท่อนซุง"

 นิทานความดีของต้นสักกับท่อนซุง


   กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่มีต้นสักต้นหนึ่งที่มีขนาดใหญ่มากและมีใบเขียวสดใส ต้นสักชื่อว่า "สักใหญ่" สักใหญ่มีหน้าที่สำคัญในการผลิตออกซิเจนและเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์หลายชนิด ในขณะที่ที่ตั้งอยู่ใกล้กันมีท่อนซุงที่ถูกตัดทิ้งไปชื่อว่า "ซุงน้อย" เขาเฝ้ามองการใช้ชีวิตของต้นสักและรู้สึกเศร้าใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวได้

02/08/2565

Stories like in life - เรื่องเล่า - เหมือนดั่งชีวิต

               สวัสดีครับ  สำหรับวันนี้มีโอกาสตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปรอรับคนที่กำลังเดินทางกลับจากจังหวัดกระบี่ ซึ่งจะเดินทางมาถึงในช่วงเวลา 6 โมงเช้า   ผมก็ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เวลา 05.30  จากนั้นก็ขับรถมารอ ณ จุดนัดพบ...

                มาถึงที่จุดรอ... ก็ต้องจอดรถรอ...ซึ่งก็มีรถมารออยู่เหมือนกันประมาณ 4-5 คัน  ระหว่างนั้นก็เหลือบไปเห็นร้านกาแฟเปิดไฟแล้ว จึงเดินไปดูหน้าร้านว่าเปิดหรือยัง ว่าจะหากาแฟกินสักแก้ว ไปถึงหน้าร้านก็พบว่ามีป้าย CLOSE  แขวนอยู่ แล้วก็เห็นเวลาที่เปิดทำการ  06.30 น. ซึ่งก็เหลืออีกหลายนาที  จีงเดินกลับมาที่รถ.. มาถึงรถก็หันมองดูรอบ ๆ มองดูท้องฟ้าที่กำลังสว่าง แต่แสงไม่ค่อนสวย เพราะท้องฟ้ายังมีเมฆเยอะอยู่ มองดูเป็นสีเทา ๆ แต่ก็มาสะดุดตากับนกที่กำลังเกาะบนสายไฟฟ้า  3 ตัว จึงหยิบกล้องโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป   

                 แต่อีกสักพักก็ปรากฏภาพนก 3 ตัวเหมือนเดิน แต่ระยะห่างนั้นแตกต่างไปจากเดิน และภาพสุดท้ายนี่สิ ดูจะเศร้าพิกล ตัวที่อยู่ไกลกำลังหันไปมองนกอีกสองตัว  ซึ่งมันจะคล้าย ๆ กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา



12/07/2565

proud story_เล่าเรื่องด้วยความภาคภูมิใจ

                     สวัสดีครับ  วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่มีความภาคภูมิใจมาเล่าให้ฟัง   พ่อและแม่ คำนี้ทุกคนคงรู้จักและพูดกันได้ก่อนคำอื่น ๆ  พอและแม่ท่านเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่  พอเข้าสู่ช่วงวัยที่มีอายุมากขึ้น อาชีพที่พ่อแม่ได้ทำมาแต่ช้านาน อย่างทำไร่ ทำนา  ก็เริ่มจะทำไม่ใหว ...

 


                    ผมเองในฐานะลูกคนหนึ่งที่แม้จะส่งเงินให้ท่านทุกเดือน เดือนละประมาณ ห้าพันบาท ก็ยังอดห่วงท่านไม่ได้ แต่เราก็ยังไม่มีเงินพอให้ท่านได้สบาย  แต่วันหนึ่งเราก็หาเงินมาได้ด้วยความสุจริต จึงนำเงินนัั้นประมาณแปดพันบาท ไปปรึกษาท่านว่า อยากเพาะเห็ดไหม  ด้วยความที่ว่าอาชีพเพาะเห็ด ดูแลเห็ดนั้นน่าจะไม่หนักมากนักอีกทั้งก็มีราคาดี ท่านเองก็อยากทำ แต่ไม่มีทุน ผมก็เลยบอกว่า เดี๋ยวผมจะออกตังค์ให้ ให้ท่านนั้นไปสั่งก้อนเห็ดได้เลย  พอท่านมีเวลาว่าง ก็พากันเดินทางไปฟาร์มเห็ดแห่งหนึ่ง แล้วก็สอบถามรายละเอียดกับเจ้าของฟาร์ม  จากนั้นก็บอกผมว่าจะเอาเห็ดนางฟ้า ผมก็เลยบอกท่านกลับไปว่า OK ถ้าเช่นนั้นก็สั่งมาเลย 1000 ก้อน ราคาแปดพันบาท  เมื่อตกลงกันแล้วก็จ่ายมัดจำครึ่งหนึ่งก่อน ...ผมก็ดอนไปเรียบร้อย

24/04/2565

stories from life-เรื่องเล่าจากชีวิต-ep.4

 

               สวัสดีครับ  ก็ผ่านมา 3 ตอนแล้วสำหรับชวิตในช่วงวัยเด็ก  ก็หลังจากที่ผมได้มาสมัครเรียนที่ ม.1 ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา มงคลวิทยา ที่วัดมงคลสามัคคีธัมโมทัย (วัดเขาสาป) มาถึงผมก็ต้องโกนผมแล้วนุ่งห่มผ้าขาว (มีสใบและสบง) ส่วนชุดนักเรียนเขาก็ให้พ่อแม่เอากลับบ้าน แล้วประสบการณ์ใหม่ของชีวิตของผมก็เริ่มต้นขึ้นหลังจากนี้  เมื่อเรียบร้อยในการสมัครเรียน ก็ถูกพามาเข้ากลุ่มร่วมกับนาคสามเณรคนอื่น ๆ มีคนมาสมัครเรียกว่าเป็นร้อยคนครับ  ซึ่งจะแบ่งนาคเป็นกลุ่ม ๆ แต่ละกลุ่มจะมีสามเณรพี่เลี้ยง 2-3 รูป ในการดูแลทุกอย่าง ทั้งหาเบิกอุปกรณ์และช่วยปลอบใจเวลาเหงา ร้องไห้คิดถึงบ้าน 

                  เมื่อเวลา 04.30 น. ก็มีเสียงดังจากระฆังที่สามเณรเคาะให้สัญญาณ นั้นก็เป็นเวลาที่ทุกคนต้องตื่นและถูปกลุกให้ตื่น ล้างหน้าล้างตา แปรงฟัน ทำภารกิจส่วนตัว ให้เรียบร้อย จากนั้นก็ไปรวมตัวกันที่ศาลาหอสวนมนต์ เพื่อทำวัตรสวดมนต์ในตอนเช้า ตีหน้าครึ่งสามเณรส่วนใหญ่ก็ออกบิณฑบาต ผม นาคและสามเณรพี่เลี้ยงก็ช่วยทำความสะอาดวัด (ทำเป็นกิจวัตรเลยครับ)  จากนั้นล้างไม้ล้างมือเตรียมบาตร สำหรับลงฉันข้าวตอนเข้าช่วง 07.30 น. เสร็จจากกิจการฉันอาหารเช้าก็จะมีกิจกรรมให้เราได้ทำอย่างมากมาย

21/04/2565

We are poor - make it far from family.-เรายากจน-ทำให้ห่างไกลครอบครัว

                สวัสดีครับ ชีวิตหลังจากที่ต้องออกจากบ้านมาตั้งแต่ยังเด็ก เพื่อมาเรียนต่อในเมืองก็ต้องห่างไกลจากพ่อแม่ แต่นั้นก็เพราะพ่อแม่เห็นประโยชน์ของการเรียนต่อที่จะช่วยผลักดันให้เรามีความรู้ 

                พอจบ ม.6 ก็ออกเดินทางไปเรียนมหาวิทยาลัยในภาคอิสานที่ห่างใกลจากพ่อแม่มากยิ่งขึ้น แม้จะรู้ว่าเรามาเรียนรู้เพื่อสร้างอนาคต  แต่ก็อดใจหายไม่ที่ต้องไปเรียนไกล ๆ บ้าน ชีวิตนับจากจบ ป.6 จนมาเรียนปริญญา ก็ 15-16 ปีที่ห่างไกลครอบครัว ปิดเทอมอยู่บ้านแค่วันสองวันจากนั้นก็ใช้เวลาที่เหลือมาช่วยเหลืองานของผู้อุปการะคุณ  ความห่างไกลบ้าน ทำให้แทบจะลืมชื่อญาติบ้านใกล้เรีอนเคียง คงจำได้แต่ลุง ๆ ป้า ๆ ที่เคยรู้สมัยเด้กเท่านั้น รุ่นหลัง ๆ มาไม่รู้จักเลย

18/02/2565

hope of the poor-ความหวังของคนยาก....

                สวัสดีครับ  ทุกคนที่เกิดมาก็อยากมีชีวิตที่สุขสบาย  อยากมีบ้าน  อยากมีที่ทำกิน มีรถ สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ   แล้วทำไมชีวิตเกิดมาถึงมีความยากจน ไม่มีที่ทำกิน  ไม่มีบ้านของตนเองต้องอาศัยเช่าเขาบ้าง อาศัยปลูกเป็นเพิงเล็ก ๆ บ้าง เพื่อหลบแดดหลบฝน


                ซึ่งความหวังที่คนยากจนหวังก็ คือ การมีเงินใช้ในชีวิตประจำวัน หลายคนก็พยายามทำให้บรรลุความหวังของตนเองด้วย การเล่นหวย แทงล็อตเตอี่ หวังจะได้รวยกับเขาบ้าง

                 แล้วความยากจนมาจากไหน  เกิดได้อย่างไร  ทำอย่างไรความยากจนจึงจะหายไป  ทำไมพ่อแม่ยากจน ลูกส่วนใหญ่ก็ยากจนไปด้วย

                  ความยากจนมาจากไหน ในความคิดของผมน่าจะมาจากการเรียนรู้ในชีวติของเรานี่แหละ  ช่วงที่เราเกิดมาถ้าแม่พ่อมีฐานะยากจน แล้วไม่ค่อยทำมาหากิน ก็จะทำให้ตัวเราติดเป็นนิสัยไม่ชอบทำมาหากิน ไม่ชอบอดออม เก็บเงิน  เป็นการเรียนรู้ในชีวิตประจำวันของเราเองโดยไม่ตั้งใจ  สังเกตุได้เมื่อพ่อแม่ทำมาหากินหรือค้าขาย ก็มักจะถูกพาไปด้วย ฝึกทำมาหากิน ฝึกค้าขาย โตมาก็ทำได้คล่องตัว

13/02/2565

stories from life-เรื่องเล่าจากชีวิต-ep.3

                 สวัสดีครับ  ขอบคุณสำหรับท่านที่ติดตามมาถึงตอนที่ 3 นะครับ จากชีวิตในวัยเด็กของผมซึ่งเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่โรงเรียนบ้านหินเทิน  โรงเรียนเล็ก ๆ ในเขตตำบลแก่งดินสอ อำเภอนาดี จังหวัดปราจีนบุรี   โดยในช่วงที่กำลังเรียนอยู่นั้น ผมก็มีคำถามในตัวเองมากมาย ทั้งเรียนจบแล้วจะไปทำอะไรดี จะได้เรียนต่อเหมือนคนอื่นเขาหรือเปล่า เพราะที่บ้านไม่มีเงินที่จะส่งเรียน อีกทั้งต้องไปเรียนที่ตัวตำบล หรืออำเภอ  พ.ศ. 2533 สมัยนั้นยังไม่มีโรงเรียนขยายโอกาส  

                จนอยู่มาวันหนึ่งทางโรงเรียนและครูประจำชั้นก้นำเอกสารประชาสัมพันธ์มาอ่านแจ้งให้ทราบเรื่องการเรียนต่อชั้น ม.1  เขาบอกว่าบวชเรียนต่อ ม.1 ฟรี  ไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ ที่จังหวัดระยอง  ติดทะเลด้วย

                ผมก็เลยนำเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อแม่ ว่าจะเอาอย่างไรดี  ในช่วงเย็นเรา 4 คน พ่อแม่ ผม และน้องสาวก็นั่งคุยกไปเกี่ยวกับข่าวรับสมัครนี้  ท่ามกลางแสงไฟฟ้าขนาด 20 วัตต์ ที่อาจจะไม่สว่างมากนัก  พูดคุยกันไปมาสุดท้ายพ่อก็บอกว่า  ถ้าจะให้ส่งเรียนแบบปกติเขาก็คงไม่ได้ อยากเรียนก็คงต้องไปบวชที่ระยอง  ใจของผมตอนนั้นก็ลังเลอยู่ว่าจะเอาอย่างไรดี จะบวชหรือไม่บวช แล้วในวันที่ครูประจำชั้นถามก็มาถึง ผมก็ตอบด้วยใจแป้ว ๆ ว่า บวชครับ 


15/12/2564

It's a story-from the picture-เป็นเรื่องเป็นราว-จากภาพ-ดวงจันทร์-ท้องฟ้า-นก-ต้นไม้

                สวัสดีครับ  ช่วงนี้หน้าหนาว ช่วงกลางวันจะสั้นกว่าปกติ โดยแสงอาทิตย์จะมาปรากฏให้เราเราเห็นช้า แต่ก็ลับหายไปอย่างรวดเร็ว ยังไม่ถึง 18 นาฬิกาเลยแสงของดวงอาทิตย์ก็หายไป  อย่างภาพที่เห็นนี้ถ่ายในช่วงเวลาประมารณ 17 นาฬิกากว่า ๆ มองบนท้องฟ้าก็ปรากฏเห็นดวงวันเสี้ยวปรากฏบนท้องฟ้าแล้ว 
                ดวงจันทร์ moon หรือคนไทยหลาย ๆ คนเรียกว่า พระจันทร์  เป็นดาวเคราะห์ (ดาวที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง) และเป็นดาวบริวารของโลก หมายถึง ดวงจันทร์นี้จะโคจรรอบโลกทุกๆ 27 วัน 8 ชั่วโมง เมื่อดวงจันทร์โคจรในระยะและมุมที่แตกต่างก็จะทำให้เราเห็นดวงจันทร์ในแบบเสี้ยว การเคลื่อนที่รอบโลกของดวงจันท์เกิดทั้งกลางวันและกลางคืน  แต่ที่เรามองไม่เห็นในช่วงกลางวันเนื่องดวงจันทร์โควจไปยังอีกมุมหนึ่งของโลกทำให้เราองไม่เห็น  ระยะห่างระหว่างโลกกับดวงจันทร์โดยเฉลี่ย 384,400 กิโลเมตร หากเราส่องดูดวงจันทร์ก็จะพบว่าพื้นผิว ขรุขระ เหมือนที่เราเห็นในหนังและภาพถ่ายต่างๆ แต่ควรเลือส่องดูในวันที่มีแสงส่องดวงจันทร์ไม่มากนัก หากแสงจ้าจะทำให้เรามองไม่ชัด  การหมุนรอบโลกของดวงจันทร์ทำให้เกิดปรากฏการณ์น้ำขึ้นน้ำลง ในแต่ละระยะจะแตกต่างกัน  และในช่วงนี้ก็มีหลายประเทศที่ทำการสำรวจดวงจันทร์ เพื่อความหวังบ้านหลังใหม่ของมนุษยชาติ...

07/12/2564

stories from life-เรื่องเล่าจากชีวิต-ep.2

             สวัสดีครับ  มาแล้วสำหรับตอนที่ 2 เรื่องของชีวิต หลังจากที่ผมได้ย้ายบ้านมาจาก อ.วังน้ำเย็น ก็มาอยู่ที่หมู่บ้านวังทะลุ ต.แก่งดินสอ อ.นาดี จ.ปราจีนบุรี  ที่หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ มีบ้านเรือนมากมาย หลากหลายซอยเลยทีเดียว มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่านหมู่บ้านแยกออกเป็น 2 ฝั่งคลอง ชีวิตในวันเด็กของผมก็เริ่มต้นที่นี่แหละ ผมย้ายมาเรียนต่อ ป.2 ที่โรงเรียนบ้านหินเทิน ซึ่งห่างจากบ้านของผมประมาณ 5 กิโลเมตร ช่วงแรก ๆ ผมก็เดินทางไปโรงเรียนด้วยรถโดยสาร เที่ยวเช้า เป็นสายบ้านวังทะลุ - สระแก้ว จำไม่ผิดก็น่าจะออกช่วงหกโมงเช้า ผมเดินทางไปพร้อมกับพี่ชาย ขากลับก็รอรถโดยสารกลับ บางทีก็อาศัยนั่งซ้อนท้ายจักรยานของพี่ที่มาจากหมู่บ้านเดียวกัน

            ช่วงชีวิตในช่วงเด็กตอนนั้น พ่อแม่ก็จะไปทำนา ที่เช่าเขาพอได้ข้าวสำหรับไว้กินในแต่ละปี แต่ถ้าจำเป็นก็จะนำไปขายนำเงินมาใช้จ่าย นอกจากการทำนา พ่อแม่ก็จะไปรับจ้างปลูกมัน ตัดอ้อยบ้าง บ้างครั้งกลับมาจากโรงเรียนก็ต้องนั่งรอพ่อแม่ที่บ้านของน้า ๆ คนรู้จัก (เป็นร้านขายของ) 

02/12/2564

stories from life-เรื่องเล่าจากชีวิต-ep.1

                 สวัสดีครับ การเวลาเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว จนวันนี้ก็ล่วงเข้าสู่ต้นเดือนธันวาคม เดือนสุดท้ายของปี เดือนที่เรียกได้ว่าจะมีแต่ความสุขเพราะมีทั้งวันหยุดวันพ่อ  วันรัฐธรรมนูญ วันหยุดคริสมาสต์ วันหยุดปีใหม่ แถมบางสถานที่หรือบริษัท โรงงานมีการแจกโบนัสอีกด้วย  ก็ขอให้ทุกคนมีความสุข

                    ชีวิตของคนเรา มีคนเขาบอกว่าเกิดมาเพื่อใช้กรรม แต่นั่นเป็นเพียงความเชื่อในทางพระพุทธศาสนา  แต่ในทางวิทยาศาสตร์แล้วการเกิดเป็นการดำรงเผ่าพันธ์ของมนุษย์ให้คงอยู่ในแต่ละรุ่น แม้แต่สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ก้ต้องหาวิธีการให้เผ่าพันธ์ุของตัวเองอยู่รอด โดยอาศัยการปรับตัวและวิวัฒนาการอยู่เรื่อย ๆ นั่นเอง อย่างโควิด-19 ก็มีสานพันธุ์ล่าสุดคือ โอไมครอน  


                    ณ สถานที่ชนบทแห่งหนึ่งของอำเภอวังน้ำเย็น จังหวัดปราจีนบุรี ในสมัยนั้น (ภายหลังมาตั้งเป็นจังหวัดสระแก้ว)  ชีวิตของเด็กชายคนหนึ่งก็ได้ถือกำเนิดขึ้น ภายในอาณาบริเวณบ้านไม้ชั้นเดียว ยกพื้นสูง ตามสไตล์นิยมของสมัยนั้น  บ้านไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูง ทำให้บ้านมีความเย็นสบาย เพราะลมจะพัดผ่านใต้ถุนแล้วก็แพร่ผ่านไม้พื้นกระดานที่มีร่องรู มากมาย เข้ามาที่ในตัวบ้าน  ถ้าหน้าหนาวก็หนาวเลยละ  ในอาณาบริเวณของบ้านยังมีสวนผลไม้มากมายทั้งมะพร้าว มะขาวหวาน มะขามเปรี้ยว มะม่วง ฝรั่ง ชมพู มะขามเทศ และอีกหลายชนิด