11/11/2567

นิทาน "ความกตัญญูของดวงใจกับพ่อตกยาก"

 ความกตัญญูของดวงใจกับพ่อตกยาก



       ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กสาวชื่อ "ดวงใจ" เธอเป็นเด็กที่ขยันและมีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ โดยเฉพาะต่อพ่อของเธอที่เป็นคนทำมาหากินอย่างหนัก แต่โชคร้ายที่พ่อของดวงใจมีอาการป่วยหนักและไม่สามารถทำงานได้เหมือนแต่ก่อน ทำให้บ้านที่เคยมีความสุขกลับเต็มไปด้วยความยากจน

ทุกวันดวงใจจะช่วยพ่อทำงานบ้านและหาอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อช่วยเหลือพ่อ แม้ว่าดวงใจจะยังเด็กแต่เธอก็ไม่เคยบ่นหรือท้อถอย เธอรู้ดีว่าพ่อทำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่อเลี้ยงดูเธอ ดังนั้นในยามที่พ่อไม่สามารถทำงานได้ เธอจึงพยายามทำทุกอย่างที่พอจะช่วยได้

       วันหนึ่ง ดวงใจตัดสินใจเดินไปที่ตลาดเพื่อขายดอกไม้ที่เธอปลูกเอง เพราะในบ้านไม่มีเงินพอจะซื้ออาหารมาให้พ่อกิน เธอเดินไปจนถึงตลาดที่มีผู้คนพลุกพล่าน แต่เมื่อลองขายแล้วกลับไม่มีใครสนใจซื้อดอกไม้ของเธอเลย ดวงใจรู้สึกท้อแท้แต่ก็ยังคงยิ้มให้กับตัวเองและคิดว่า "ถ้าฉันไม่พยายาม พ่อจะต้องอดทนมากขึ้น"

ในขณะที่เธอกำลังจะกลับบ้านด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง มีชายแก่คนหนึ่งเดินเข้ามาหาและเห็นดอกไม้ที่ดวงใจขาย เขาหยุดยิ้มให้และพูดว่า "เด็กน้อย ดอกไม้นี้สวยมาก ฉันขอซื้อทั้งหมดนี้ให้เธอเอง" ดวงใจตกใจและขอบคุณชายแก่ด้วยความยินดี ก่อนจะรู้ตัวว่าเขาเป็นพ่อค้าผู้มีชื่อเสียงในเมืองนั้น

ชายแก่ซื้อดอกไม้ของเธอไปทั้งหมดและบอกว่า "เธอเป็นเด็กที่ขยันและมีความกตัญญู ฉันจะให้โอกาสเธอทำงานในร้านของฉัน เพื่อที่เธอจะได้ช่วยพ่อของเธอ" ดวงใจดีใจมากและรีบกลับบ้านไปบอกพ่อ

หลังจากนั้น ดวงใจได้ทำงานในร้านของชายแก่ และไม่นานเธอก็สามารถช่วยเหลือพ่อให้หายจากความยากจนได้ ในที่สุดพ่อของดวงใจก็หายจากโรคและกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และดวงใจก็ยังคงรักษาความกตัญญูต่อพ่อไม่เคยเปลี่ยนแปลง

.........................................................................

นิทานนี้สอนให้รู้ว่า ความกตัญญูและความพยายามไม่เคยเสียเปล่า แม้ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก หากเรามีความตั้งใจและไม่ยอมแพ้ โอกาสดี ๆ ก็จะมาหาเราเสมอ