สังคมของเราอยู่คู่กับการเคารพเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ จึงเป็นมีบทสวดหรือคาถาอย่างมากมายที่ใช้ในการยึดเหนี่ยวจิตใจ ให้กลับมามีความแข็งแรง สามารถต่อสู่กับสถานการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันของเราได้เป็นอย่างดี
ในพระพุทธศาสนาบทสวดหรือคาถาส่วนใหญ่จะเป็นคำอ่านภาษาบาลี เมื่อเราฝึกสวดบ่อย ๆ จิตใจก็จะเกิดความตั้งมั้น จดจ่อกับการสวดที่ให้เกิดเป็นสมาธิ (สมาธิ คือ การตั้งมั่น) ซึ่งหลังจากการสวดใหม่นั้นเราก็จะเกิดปิติมีความสุข สามารถคิดหรือตัดสินใจทำการสิ่งต่าง ๆ ได้ดี ต่างจากช่วงที่เรากำลังเศร้าหมอง เครียด เพราะภายในใจของเรายึดติดกับอารมณ์ทำให้มองไม่เห็นทางออก
ดั้งการสวดคาถาบ่อย ๆ ย่อมนำมาตั้งสติ สมาธิและปัญญา อย่างแน่นอน มากน้อยขึ้นกับตัวบุคคล ส่วนใครจะสวดบทไหนก็ต้องดูที่ความเชื่อและความชอบส่วนบุคคล...สวดย่อมดีกว่าไม่สวด เพราะช่วยยึดเหนี่ยวใจจากความไม่ดี...