สวัสดีครับ สำหรับวันนี้มีโอกาสตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปรอรับคนที่กำลังเดินทางกลับจากจังหวัดกระบี่ ซึ่งจะเดินทางมาถึงในช่วงเวลา 6 โมงเช้า ผมก็ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เวลา 05.30 จากนั้นก็ขับรถมารอ ณ จุดนัดพบ...
มาถึงที่จุดรอ... ก็ต้องจอดรถรอ...ซึ่งก็มีรถมารออยู่เหมือนกันประมาณ 4-5 คัน ระหว่างนั้นก็เหลือบไปเห็นร้านกาแฟเปิดไฟแล้ว จึงเดินไปดูหน้าร้านว่าเปิดหรือยัง ว่าจะหากาแฟกินสักแก้ว ไปถึงหน้าร้านก็พบว่ามีป้าย CLOSE แขวนอยู่ แล้วก็เห็นเวลาที่เปิดทำการ 06.30 น. ซึ่งก็เหลืออีกหลายนาที จีงเดินกลับมาที่รถ.. มาถึงรถก็หันมองดูรอบ ๆ มองดูท้องฟ้าที่กำลังสว่าง แต่แสงไม่ค่อนสวย เพราะท้องฟ้ายังมีเมฆเยอะอยู่ มองดูเป็นสีเทา ๆ แต่ก็มาสะดุดตากับนกที่กำลังเกาะบนสายไฟฟ้า 3 ตัว จึงหยิบกล้องโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป
แต่อีกสักพักก็ปรากฏภาพนก 3 ตัวเหมือนเดิน แต่ระยะห่างนั้นแตกต่างไปจากเดิน และภาพสุดท้ายนี่สิ ดูจะเศร้าพิกล ตัวที่อยู่ไกลกำลังหันไปมองนกอีกสองตัว ซึ่งมันจะคล้าย ๆ กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา
ในสมัยที่ผมเป็นวัยรุ่นก็มีเพื่อนสนิทกันอยู่ 3 คน อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน เรียนที่เดียวกัน เวลาไปเที่ยวไหนมาไหนก็มักจะพากันไปด้วยกันเสมอ จนพากันเป็นเพื่อนสนิท ว่าง ๆ ก็มากินข้าวบ้านของอีกคนได้
แต่เมื่อเจริญเติบโตขึ้นจากการเป็นเพื่อนสนิท ทำให้มีความคิดแปรเปลี่ยนไปเป็นแอบรัก แอบชอบ คอยดูแลเอาใจอยู่ข้าง เรียกว่าเอาความเป็นเพื่อนสนิทเปลี่ยนเป็นแอบชอบ
แล้ววันหนึ่งเพื่อนที่เราแอบชอบก็มาบอกว่า ชอบเพื่อนอีกคน แล้วเราจะทำยังไง ก้เลยต้องเดินออกมา จากนั้นก็พยายามหลบหน้า แล้ว ก็คอยแอบมองเขาอยู่ห่าง ๆ อย่างคิดถึง แต่แล้วก็ต้องมีเหตุจำเป็นที่ผมต้องออกมาเรียนในจังหวัดที่ห่างไกล ไม่ได้กลับไปหาอีก เวลาจึงทำให้เราห่างกันไป แม้แต่ทุกวันนี้ยังไม่ได้เจออีกเลย
นี่ก็เป็นเรื่องราวในชีวิตของผม ที่รำลึกขึ้นมาจากการเห็นภาพนก 3 ตัวนี้ บนสายไฟในวันนั้น....
และหวังว่าสักวันหนึ่งเราจะได้พบกันเพื่อนสองคนนั้นอีกสักครั้ง...
