story of picture-เล่าเรื่องจากภาพ-ความสุขสร้างได้

          สวัสดีครับ  อ่านหนังสือพันเล่ม หรือจะเท่าการเดินทางท่องเที่ยวพันลี้  การเดินทางท่องเที่ยวเป็นการสร้างประสบการณ์การเรียนรู้ที่ดีวิธีหนึ่ง เพราะเราจะได้ใช้ทั้งความรู้ การมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัว รวมทั้งใช้ทักษะในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นตลอดเวลาอีกด้วย  สถานที่ที่ผมชอบเดินทางไปอยู่เป็นประจำ ก็คือทะเล เพราะความกว้างใหญ่ของทะเลเป็นแรงใจที่อยากทำให้เรียนรู้ จึงต้องออกเดินเล่นตามชายหาด ถอดรองเท้า มัดด้วยเชือกเกี่ยวกับหูกางเกง ออกก้าวเดินตามทรายอันขาวสะอาด บางครั้งก็เดินลงไปในน้ำ สังเกตุเห็นหอยตัวเล็กๆหลากสี แต่ก็บางตัวก็ใสๆ เอามือจับดูก็กรอบแตกละเอียดเลย คงถูกกัดโดยความเค็มของน้ำทะเลนั่นเอง  มารู้ที่หลังว่าหอยที่เราเห็นตามชายหาดเหล่านี้มีชื่อว่า หอยทับทิม 

 หอยทับทิม หอยสีสันสวยงามบนหาดทราย

          กลับจากทะเลก็เดินเท้ากลับบ้านพัก เดินลัดเลาะตามเส้นทางเล็กใกล้ป่าละเมาะ เพราะเป็นทางลัด ใกล้ที่พักมากกว่า สังเกตุเห็นดอกหญ้าสีขาวเป็นขนปุยมากกมาย บางส่วนก็ถูกลมพัดปลิวไป เหลือ

แต่เพียงต้น  บางส่วนก็ยังมีสีเขียว สีม่วง มองดูสวยงาม ดอกหญ้าที่สวยงามนี้คือ ดอกหญ้าดอกขาว เป็นพื้นท้องถิ่นของไทยพบโดยทั่วไปมากมาย จนกลายเป็นวัชพืชที่หลายๆคนไม่ต้องการ 

 หย้าดอกขาว  ดอกหญ้าแสนสวยปลิวตามลม

           เดินลัดเลาะต่อไปพื้นที่ก็เปลี่ยนจากสีเขียวกลายเป็นสีเหลือง  เพราะด้วยความที่อากาศร้อน ฝนไม่ค่อยตก จึงทำให้ท้องนาว่างเปล่า ไม่มีการเพาะปลูกใดๆ มีเพียงหญ้ากลุ่มหญ้าแพรกที่กกำลังตายกลายเป็นสีเหลือง ผสมกับฟางข้าวหลังการเก็บเกี่ยว มองแล้วดูเหมือนปูพรมสีเหลืองโดยรอบ ผมก็ลองเดินรองเท้า ถือไว้แล้วเดินไปตามเส้นทางกลับบ้านพักต่อไป พร้อมกับเก็บภาพความสวยงามของวิวสีเหลืองที่ตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าครามท่ามกลางอากาศกำลังร้อนได้ที่

 หญ้าสีเหลืองราบเรียบ บนลานท้องนาที่ว่างเปล่ากลางเดือนเมษายน

           เดินมาอีกสักพักก็สะดุดกับความสวยงามของดอกสีขาวของเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง สวยมาก สวยจนต้องอดใจถ่ายภาพไม่ไหว ลองดูในภาพนะครับ  ใครรู้รบกวนบอกผมด้วยนะครับ ดอกอะไรเอ่ย  เ็นเถาว์ เป็นเหมือนไม้ป่า เกิดขึ้นเอง ตอนแรกผมนึกว่าดอกเฟื่องฟ้า  แต่ไม่ใช่ละ เมื่อได้ภาพเรียบร้อยก็ออกเดินทางต่อไป...

ดอกกะไรไม่รู้แต่ว่า ดอกขาวและสวย เป็นไม้เถาว์เกิดเอง

          จะไปไหนได้ละอากาศร้อนขนาดนี้  เริ่มมองหาน้ำเย็นมาดับกระหาย    ทันใดนั้นนึกขึ้นได้ว่าแถวนี้มีร้านกาแฟอยู่นี่นา  ก็ดอกไปอีกสักร้อยเมตร ก็มาถึงร้านกาแฟที่ใกล้ที่สุด ร้านมี้ใครก็บอกว่าเป็นร้านที่มีเค็กที่หอมหวานร่อยมาก มาถึงก็เดินไปตรงเคาน์เตอร์แล้ว  สั่งเค็กและเอสเพรสโซ เย็นๆ หนึ่งแก้ว ได้กาแฟมาและเค็กมาแล้ว ก็มาประทับใจกับขันใส่น้ำเย็น   โดยปกติร้านทั่วๆไปจะใส่แก้ว แต่ร้านนี้ใช้ขัน ดูแล้วช่างมีไอเดียดีมาก แถวน้ำก็เย็นจริงๆ ก็จัดไปน้ำเย็นเบิ้ลสองเลย เสร็จภาระกิจที่แสนอร่อยก็ออกเดินทางกลับบ้าน การเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้ถือเป็นการผ่อน  เรียนรู้และสร้างความสุขให้กับตนเองได้ดีทีเดียว...ความสุขสร้างได้จริงๆ...เราออกเดินทาง เราก้ได้เรียนรู้ ...