สวัสดีครับ ในช่วงหนึ่งของชีวิตที่ทุกคนได้ผ่านมาก็จะเกิดความสับสนในตัวเราเอง โดยเฉพาะในวัยเด็กที่ไร้เดียงสา เอาแต่เล่นไปเรื่อยตามความสนุกสนาน ผู้ใหญ่ทำอะไรเราก็ทำตาม เพื่อนทำอะไรได้เราก็เรียนแบบ เป็นแบบนั้นมาเรื่อย ๆ ชีวิตในวัยเรียนระดับอนุบาล ประถมศึกษา ก็ไปโรงเรียน เล่นสนุกกับเพื่อน ทำตามที่ครูบอก เรียนตามที่ครูสอน พอจบ ป.6 ก็เรียนต่อชั้นมัธยมศึกษา ม.1-3 ชวงนี้ส่วนใหญ่จะเลียนแบบเพื่อน มีกลุ่มเพื่อนสังคมเล็ก เริ่มมีความคิดในกลุ่มที่จะพากันไปทำ แต่ก็ตามพื้นฐานครึกคะนองสนุกสนาน ยังไม่ได้มองผลที่ตามมา เพราะประสบการณ์ยังน้อย
พอจบ ม.3 แล้วจะทำอย่างไรต่อดีละ จะเรียนต่อ หรือ ไม่เรียนต่อดี แล้วถ้าเรียนต่อจะไปเรียนทางไหนดี บางคนก็มาบอกว่า เรียนต่อสายอาชีพสิ เพราะเรียนไม่กี่ปี ก็ได้ทำงานแล้ว ทำให้เรามองเห็นเงินที่ลอยมาตรงหน้า ไม่ได้คิดหรอกว่าจะได้เงินเท่าไหร่ มากพอสำหรับการใช้ชีวิตในปัจจุบันหรือ ยังไม่ได้คิด คิดแค่ว่าทำงานได้เงิน ส่วนบางคนก็มาแนะนำว่าต้องเรียนต่อชั้น ม.4 5 6 สิจบมาจะได้ไปเลือกเรียนให้สูงขึ้นในระดับปริญญา จะได้มีงานทำดี ๆ มีอนาคตดี ๆ มีเงินเยอะ ๆ บางคนก็มาชักชวนให้ไปทำงานด้วย บอกว่าไม่ต้องเรียนหรอก เดี๋ยวไปช่วยทำงานจะให้เงิน แต่ พ่อแม่ทักท้างว่า จะได้วันซักกี่บาทเชียว ความรู้เท่านี้
